Yenidoğan davasında altıncı gün: Çete lideri Fırat Sarı hakim karşısında!

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Sanıklardan sadece Mert Özdemir, hasta yönlendirmeleriyle para kazandığını kabul etti. Lakin kabul ettiği tek suçlama bu oldu. Başka suçlamaların hepsini reddetti. Geriye kalan sanıklar ise haklarındaki tüm suçlamaları reddetti. Yargılama boyunca sanıklar mahkemede hazır edildi. Sanıkların çapraz sorgusunda tarafların avukatları ortasında vakit zaman gergin anlar yaşandı.

FIRAT SARI SAVUNMA YAPACAK

Duruşmanın altıncı gününde, davanın en kritik ismi olan tutuklu sanık Dr. Fırat Sarı, savunmasını yapıyor. Sarı’nın 582 yıl 9 aya kadar mahpusu isteniyor.Bakırköy 22. Ağır Ceza Mahkemesi’ndeki duruşmanın saat 10.00’da başladı.

“HAYATTAN BİR UMUDUM KALMADI”

Örgüt lideri olduğu iddia edilen tutuklu sanık Dr. Fırat Sarı, savunmasında şunları söyledi:

“Yaklaşık iki ay evvel savcı tehdidi olayından ötürü kamuoyunda reaksiyonlar artınca baş hemşirem ayrıldı. Bir mühlet evvel memleketten akrabalarım geldi. Hazır değiliz, savunmayı erteleyelim dediler. Ben katılmadım. Savunmamı yapmak istiyorum. Bu iddianame kapsamında olan bir şey değil. Bilhassa savcı tehdidinden sonra kamuoyunda oluşan infial nedeniyle toplumun etkilendiği bir durum oldu. Bir şey yapmak da istemedim. Hayattan bir beklentim, umudum kalmadı. Samimiyetle yaptığım her şeyi anlatmak istedim. Hayal gücüme sığmayan şeyler çıktı. Tüm hesaplarıma bakıldı o denli bir param da yok. Sümeyye ile Mehtap söylediler, benim onlara borcum var. Para alırdım onlardan, altın olarak tutardım, çok para harcarlardı.

“BİLİNSİN İSTEMİYORDUM”

1975 Bingöl Doğumluyum. 18 yaşımda Tıp Fakültesi’ne başladım. Üniversitede bir şova katıldım ve terör örgütünden ceza aldım. Bir mühlet yattım. Ben tutuklandığımda örgüt yöneticiliği denince şaşırdım. Ben zira 17 yaşımda gördüm örgüt yapısını. Bu benim sırrımdı kimse bilsin istemiyordum. FETÖ devrine kadar emniyet üniteleriyle görüşüyordum. FETÖ devrinden sonra devlet yetkilileriyle ilişkim koptu. Mesleğimi seven biriyim. Ben bilinsin istemiyordum zira terör örgütleri için amaç haline geliyorsunuz, aileniz amaç oluyor.

“BEN BİR HİÇ KALDIM”

Ben bir hiç kaldım. Ben konuşmak istiyorum. Tıp Fakültesi’ni bitirdim. Hayatım hiç kolay olmadı. Medyada söylendiği üzere hiçbir şey de kolay olmadı. Meslek vazifemi uzun vakit er olarak yaptım. Zarurî hizmetten sonra uzmanlık eğitimimi Esenyurt Devlet Hastanesi’nde yaptım. Mecburî hizmetten sonra Reyap Hastanesi’nde çalıştım. Orada çalışınca, Esenyurt İstanbul’un en büyük ilçesi. Orada doğuluların büyük kısmı tıp merkezlerinde olur. Orada doğacak bebeği evvelden kestiremezsiniz. Oradaki çocuk hekimleri da bir an evvel sevk etmek istiyorlar. Arkadaşlarım anlattı. Avrupa yakasında yalnızca 4 küvezli ambulans var. Çok yetersiz. Sevk mühleti de 4-6 saat ortasında süren ve çok kritik olan bir mühlet. Bebek berbatsa ben kendim giderim. Yöntemsiz sevk dedikleri bu.

Reyap Hastanesi kuruldu, biz orada âlâ çalıştık ve bana gel bizle çalış diye teklif getirdiler. Beni aradıklarında mevzuyu inceledim, işletme nedir diye. Çocuk servislerinin yeni doğan servisleri işletmeye veriliyor, fizik tedavi, kalp damar cerrahisi, hepsi işletme metodu çalışıyordu. Ben de bu işe el attım. Aslında o işletme şeyiyle benim tıbbi takviye yüküm çok değildi. Lakin insani olarak, bilhassa gece nöbetçi hekimlerimiz olurdu. Bana daha çok güveniyorlardı.

İlker Gönen’le tanışmıştık. Mecburî hizmete orta vermişti. O da çalışmayı seven biri. Ona bahsettim. Bu sayı artıyordu, ben kimseye gidip teklif etmedim, işletme teklifleri daima geldi. İşletme denen yapı bu türlü başladı. İstanbul’da özel sıhhatte bu bu türlü.

“O PERİYOT PARA ALIŞ VERİŞİM OLMADI”

112 dışı sevk dedikleri şey, doktor bana güvendiği için, hastasını bana göndermek istiyor. O devir kimseyle para alışverişim olmadı. Dışardan işletme alınca baktık ki birinin hasta bulması gerekiyor. Biriyle anlaşmıştık, muahede bozuldu sonra Mert ile anlaştık.

Yeni doğan üzere özellikli kısımlarda çalışacak işçi bulmak sıkıntı. Çalışma fiyatları de makûs. Bir hemşire asgari ücretin bir tık üstü fiyatla çalılıyor. Nitelikli hemşireler de bu paraya çalışmak istemiyor. Hastane içinde bir kümeye fazla verince bu sefer iş barışı bozuluyor. Başkaları de istiyor. 

“HER ŞEY HASTANEYE AİTTİ”

İnsan sıhhatiyle ilgileniyorsunuz bu yüzden daha yeterli biçimde yönetilmesini istiyorlar. Ben gece nöbetlerine de takviye verdim. Hastanelerle yaptığımız mukavelelerde, her taraf işletme İstanbul’da, Hizmet ve İşbirliği Mukavelesi kontratın ismi. Her şey hastaneye aitti. Bütün ödemeler hastane kasasına gidiyordu. Hastane motamot çalışır. İnsan kaynakları, satın alma üzere hiçbir üniteye müdahalemiz olmaz. Yalnızca doktor, hemşire önerilirdi. İnsan kaynaklarıyla görüşür, onaylarlarsa işe başlar. Bu sistemi ben keşfetmedim zati vardı.

“SEVK ZİNCİRİNİ AKSATMAK MÜMKÜN DEĞİL”

Sevk ile ilgili, ben 112 sevki tıp merkezlerinden bu türlü aldım. Ya bir tanıdığı yönlendirmiştir ya tıp merkezinden gelmiştir. İddianamede, 112’nin raporu var dediler, uygunsuz sevk ile ilgili lakin çok yetersizdi. Bir tuşla hangi hastaneye kaç hasta gönderdiklerini söylerler. Sevk müddeti uzuyor, aile arıyor, ‘112’yi beklemeyelim bizi bir yere gönderin’ diyorlar. Aileler, onların tabiplerinden. Vilayet dışı sevki Serdar anlattı. Orada 112 sevk zincirini aksatmak mümkün değil.

“SEVK EDİLMEZSE ESASEN ORADA ÖLECEK”

Bebeğin bağırsakları anne karnından itibaren problemli. Sevk edilmesi gerekiyor. 112 yer arıyor. Ve nitekim özveriyle yapıyor işlerini. Sevk edilmeyi bekleyen bebek var, bu arkadaşı arayın diyor, o da yer varsa bize getiriyor. O çocuğa yer bulunmazsa o çocuk aslında orda ölecek. Artık 4 tane yeni doğan nakil ambulansıyla ne yapabilirsiniz. Özel hastanelerin kendi ambulansları var.

“TAPELERE İTİRAZIM VAR”

Benim tapelere çok itirazım var. Artık iki insan konuşuyor. Ben burada önlemli konuşuyorum. Başımın içinde bir sürü şey geçiyor, filtrelemem gerekiyor. Ancak güvendiğiniz biriyle konuşurken filtreleme gereksinimi duymazsınız. Ve bu özel konuşmalar kamuya yansıdı. Birtakım yerlerde kesiliyor, mana bozuluyor, vurgu düşüyor. Zati vurgu fikir mana bozuluyor. Biz tapelerden yargılandığımız için söylüyorum. Tıbbi tabirler yanlış yazılıyor. Tapede iki kişinin konuşması var. Bir hemşire var bebek küvezde ancak küvezin nerede olduğunu bilmiyoruz. Halbuki o bebek bir küvezde ve hastanede. Hastanede mavi kod sistemi var, tabipler var, bir sürü ünitenin olduğu yer. Hastane güya laboratuvar üzere algılanmış, halbuki hastanenin bir ünitesi. Binlerce çalışanı var. Bu tapelerden güya ortada diğer işler var üzere bir algı çıkıyor. Bizim hastanelerle yaptığımız mukavelelerde doktorun zorunlulukları, hemşirelerin ödeneleri var.. Burada usulsüzlük oldu mu oldu. Şöyle oldu, doktor 140 bin liraya çalışmışsa 60 binini biz ödemişiz lakin hastaneye fatura etmişiz. Usulsüzlük bu.

“O BÖLGEDE YENİ DOĞAN MEVT ORANI ARTACAK”

Ölümlere gelecek olursak, İlker’in avukatı ‘yemin bozan’ dedi fakat benim meslektaşlarım, bu türlü demek istemiyorum. Ateşe attılar bizi. 10’a yakın hastane kapandı. Bu hastanelerin binlerce çalışanı var. Etraflarında eczaneler var, kafeler var. Burada bakanlık avukatları var. Bu operasyonlardan sonra evvel ve sonrası olarak o bölgelerdeki yeni doğan vefat oranlarına baksınlar. Ben artacağını düşünüyorum. Şayet biz bu türlü şeyler yapmışsak azalması lazım değil mi, lakin artacak.